"Her şey yoluna girmeden hemen önce, tamamen elinden kayıp gidiyormuş gibi hissettirir. Yolun sonundaymışsın gibi, tahammülün kalmamış, son kozunu oynuyormuşsun gibi. Bunun bir psikolojik savaş olduğunu fark edene kadar. Yol senin, bu yola girmeyi, kendi yolunda yürümeyi sen seçtin ve sadece her şey yoluna girmeden önceki, kör noktadasın.

Bu kör noktayı geçmek için gözlerin değil, hislerin yönlendirmeli seni. Derine, en derine inip çıkartmalısın yol haritanı. Bu cesaret ister evet, bu 'acaba' diye düşündürmez, netlik ister. Yerin altı titriyor, senşn içinden çıkan o kudret, o güç, o tutku artık derinlerde durmayı reddediyor. Bunu bir sorun olarak görmek yerşne, sana ait bir parçan olduğunu kabul edip, yerin üstüne çıkarmak bir görev.

Şimdi tekrar düşün, her şey sona ermek üzere mi? Yoksa senden, yeni bir doğmak üzere mi? Kabullen, bu halini çok daha fazla seveceksin. Korkusuzca."