Bazen küçükken keşke günlük tutsaydım diyorum.

Şimdi ajanda kullanıyorum.

O gün neler yapmam gerek onlar yazılı ama.

Yani günlükte hisler falan olur, yaşanılanlar olur...

Var küçükken özenmişim birkaç sayfa günlüğüm var.

Doğum günümde yazmışım, efsane.

Ne kadar mutlu olduğumu ve bi' kıza sinir olduğumu anlatmışım.

Birinci sınıftayım ve harikayım.

Şimdi aynı ajanda o duyguyu vermiyor okurken.

Büyük harflerle BUGÜN DERS ÇALIŞILACAK! yazmışım.

E ben buna karşı ne hissedeyim.

Tek hissettiğim nasıl ders çalışmamışsam o zamana kadar eşek kadar kendime ders çalışmam gerektiğini hatırlatmak zorunda kalmışım.

Durduk yere kendime sinirlendim.

Çünkü hala hiçbir şey değişmedi.

Böyle geldim, böyle gidiyorum...

Rezalet...

Neyse birinci sınıfta kıza sinir oluş sebebim...

Dermişim.

Günlük bu arkadaşlar, özel.

Biri bulur da okur diye falan da günlük tutmamış olabilirim.

Some güven problems.

Peki ya siz? Günlük tutar mısınız?