En iyilerimizin sonu genellikle kendi ellerinden olur

sırf uzaklaşmak için,

ve geride kalanlar

uzaklaşmayı neden isteyebileceğini

bir türlü tam olarak anlayamazlar.

Charles Bukowski'nin bu şiiri sizlere ne hissettirdi bizimle paylaşırmısınız?

Mesela benim aklıma ''Geride kalanlar bu uzaklaşma isteğini içsel ve manevi olarak anlamak istiyorlar mı?'' sorusu canlandı.