Konuşmuyor, anlatmıyor diye hissetmiyor sanmayın. Kimisi içine atar çığlıklarını.

Özlemek, ölmekten sadece iki harf fazla be çocuk.

Hiç kimseyi, rüyanda görecek kadar sevme. Çünkü o zaman uyusan da geçmez.

Öyle büyümüş ki içimizdeki yalnızlık. Sevilmeyi beklerken, beklemeyi sevmişiz.

Sesinde ne var biliyor musun? Söyleyemediğin sözcükler var.

Okyanusta ölmez de insan, gider bir kaşık “sevda” da boğulur.

Baktım gülüşünden güzel şiir olur, ben de sevdim gitti.

Yüreğine giden bir bilet kes, cam kenarı değil can kenarı olsun.

Biz kırıldık daha da kırılırız. Kimse dokunamaz bizim suçsuzluğumuza.

Bir gün ayrıldık ve sevilmekten eskimiş bir renk gibi hissettim kendimi.

Aklıma bile gelmiyorsun artık, o kadar kalbimdesin ki!