Bir zamanlar yemyeşil bir ormanda, güzel sesiyle herkesi büyüleyen bir bülbül yaşarmış. Şarkıları ormanın her köşesine neşe saçarmış. Ancak bir gün, bütün gün boyunca yiyecek arayan aç bir şahin, bülbülü yakalamış.

Bülbül, korkuyla Şahin’e yalvarmış:
“Şahin kardeş, ne olur beni bırak! Ben küçücüğüm, seni doyuramam. Ama beni serbest bırakırsan, sana en güzel şarkılarımı söylerim. Şarkılarım ruhunu dinlendirir, seni mutlu eder.”

Şahin, güçlü pençeleriyle bülbülü kavrayıp gülümseyerek şöyle demiş:
“Senin şarkıların kulağa hoş gelebilir, ama benim açlığımı gideremez.”

Şahin, hayatta kalmak için yapması gerekeni yapmış ve bülbülü avlamış.