Bir zamanlar, ormanda büyük ve güçlü bir aslan yaşarmış. Bir gün, aslan, uzun bir uykudan uyanırken, kocaman pençesiyle bir fareyi yanlışlıkla yakalamış. Fare, panikle aslanın pençelerinden kurtulmaya çalıştı ve “Lütfen, beni bırak! Sana yardımcı olabilirim!” dedi.

Aslan gülerek, “Sen çok küçük ve zayıfsın. Nasıl bana yardımcı olabilirsin ki?” dedi. Ama yine de, fareyi çok küçük olduğu için öldürmemeye karar verdi ve onu serbest bıraktı. Fare minnettarlıkla teşekkür etti ve ormana doğru kaçtı.

Bir süre sonra, aslan büyük bir av arayarak ormanın derinliklerine gitmiş. Fakat birdenbire, ormanın derinliklerinde büyük bir ağaca sıkıştı. Aslan, sıkıştığı ağacın köklerinden kurtulmaya çalıştı ama ne kadar uğraşsa da başarılı olamadı. Her denemesinde daha da zorlanıyordu. O sırada, fare ormanın yakınlarından geçiyordu ve aslanın feryatlarını duydu.

Fare hemen aslanın yanına koştu. “Sana yardımcı olabileceğimi söylemiştim,” dedi. Aslan, şaşkın bir şekilde fareye bakarak, “Ama sen ne yapabilirsin ki? Ben kocaman bir aslanım ve sen küçük bir faresin,” dedi. Fare, cesaretle, aslanın ağaca takılan kuyruğunu dişleriyle kemirmeye başladı. Kısa bir süre sonra, fare aslanı kurtarmayı başardı.

Aslan şaşkın bir şekilde fareye bakarak, “Gerçekten sana minnettarım, küçük dostum. Senin gibi biri bana çok yardımcı olabilir,” dedi.

Fare gülümsedi ve “Unutma, bazen küçük şeylerin de büyük yardımları olabilir,” dedi.

O günden sonra, aslan ve fare, ormanın en iyi arkadaşları oldular ve birbirlerine yardım ederek mutlu bir şekilde yaşamaya devam ettiler.