Osmanlı, Ru meli'de iskânı için, sürgün metodunu da geniş ölçüde kullanmış, bu metoda Konar-göçer aşiretlerin bilhassa Rumeli'deki köprü ve geçitlere yerleştiril mesi yoluna gidilmiştir. Fet hedilen ülkeleri iskân ve imar için, idari ve mali birer müs takil müessese mahiyetinde olan vakıfları tesis de devletin kullandığı bir metottur. Bu yolla ıssız yerler canlandırıl mıştır. Konar-göçerlerin der bentçi tayin edilerek derbent lerde iskân edilmesi, kendile rine ev inşa edebilmeleri için toprak verilmesi de bir iskân türüydü.

Rumeli'de iskân hakkın daki ilk kayıt, 1351'de Karesi topraklarından Gelibolu yöre­sine ve daha sonra Hayrabo lu'ya gelip yerleşen konar-gö çerlere aittir. Daha sonra 1385'te Saruhan'dan bazı aşi retler Serez taraflarına geçiril miştir. Tatarlar ise ilk kez 1398'de Rumeli'ye geçirilmiş tir. I.Bayezid devrinde aşiret lerin daha büyük ölçüde Ru­meli'ye geçirildiği görülmekte dir.

Süleyman Paşa'nın Rume li' deki fetihleriyle deniz aşırı yeni bir Osmanlı sancağı, Os­manlı Rumeli'si doğmuş olu yordu. Rumeli Beylerbeyli ği'nin nüvesi olarak 'Paşa Sancağı', Süleyman Paşa tara fından kuruldu. 'Paşa Sancağı' tabiri de o dönemden son ra yönetimde yerleşti.