Yusupov, Grandük Dimitri'nin ta­bancasını alarak aşağı indi. Raspu­tin, bıraktığı gibi uyuklar vaziyettey­di... Prens, onun kendini iyi hissedip hissetmediğini sordu. Rasputin, güçlükle konuşuyormuş gibi, "Evet" dedi, "Başımda bir ağırlık var. Bir bardak şarap ver, belki iyi gelir..."

Gerçekten de Rasputin, bir bar­dak şarap daha içince iyileşti, şaka­laşmaya başladı, hatta Prens'e çin­genelere gitmeyi bile teklif etti... Ar­tık Yusupov'un sabrı kalmamıştı; ta­bancayı cebinden çıkarıp arkasına sakladı, sonra duvardaki kristal ha­çı göstererek Rasputin'e seslendi: "Grigori Yefimoviç... Şu haçın önü­ne gelip son duanı yap..."

Rasputin, hayretle Prens'e bakakalmıştı. Sonra yanına gelerek göz­lerini gözlerine dikti. Yusupov bu manzara karşısında bir an tereddüt etti, sonra haça doğru dönmesini istedi ve onu sırtından vurdu. Ras­putin, inleyerek haçın dibine yığıl­dı... Silah sesi üzerine yukarıdakiler hemen koştular; ışıkları söndürerek kapıyı kilitlediler ve Prens'in çalış­ma odasına çıktılar...

Purişkeviç'in planına göre, Doktor Lazovert, Rasputin'in elbiselerini gi­yecek, yanında Grandük ve Sukotin'le sarayı terk edecekti... Bu şekil­de, Rasputin'i izleyen gizli servis, onun Yusupovun sarayında öldürül­düğünü anlamayacaktı. Üç arkadaş elbiseleri yok ettikten sonra tekrar saraya dönecek ve bu kez de cesedi alıp nehre atacaklardı...