Divan'ın konul meşgul eden me­seleler, imparatorlu­ğun dört bir yanından gelen istek sahiplerinin talepleri ile yerel kadının verdiği kararı beğenmeyen, kendi bölgesin­deki memurlardan baskı gör­düğünü iddia eden, birisiyle anlaşmazlığa düşen ya da daha başka sebeplerle şikâyetle­rini Divan'a intikal ettiren kimselerin davalarıydı.

Divan'da davalı ve varsa davacı, bizzat kendi kendini müdafaa eder, lüzum görülür­se yerel kadıdan bu konuda bilgi istenir ya da çavuşlar ve­ya mübaşir adı verilen görevli­ler o bölgeye gönderilerek araştırma yapılırdı. İsteyen herkes din, dil, ırk ve içtimaî mevkii farkı gözetil­meksizin Divan'a müracaat edebilirdi. Divan erkânı, muayyen bir iş bölümü ile çalışırdı.

Sadrazam, huzurunda okunan arzuhallerdeki mese­leler hakkında kesin bir kara­ra varamadığında, meseleyi, şer'i bir dava ise kazaskere, mali bir dava ise defterdara, toprakla ilgili bir konu ise ni­şancıya havale ederdi.

Şikâyetçilerin fazla olması durumunda, sadrazamın mü­saadesiyle ikinci vezir de dava dinler, tayin, azil ve maaş zammı haricindeki işleri halle­derdi. Ayrıca vezirler nişancının işinin çok olduğu zaman, yine sadrazamın emriyle, ferman ve beratlara tuğra çekmede ni­şancıya yardım ederlerdi.