Unutmamalı ki, “Orduyu Hü mayun” denilen büyük Osmanlı ordusunun asıl yapısını, her ne kadar Türk tımarlı sipahileri oluşturmakta ise de, merkezdeki daimi ve paralı kapıkulu birlikle ri, Türk unsurların yer almadığı, “kul” statüsündeki gayri Türk tut sak ve devşirmelerden oluşuyor du.

Kapıkullarının kaynağı ise pençik ve devşirme oğlanları idi. Osmanlı devleti, en güçlü dönem lerinde, ordusunun çekirdeği ve yönetsel örgütleriyle bu “oğlanlar”ın üzerine inşa edilmişti; pençik ve devşirme kaynaklarının kuruması, Kapıkulu Ocakları'nın disiplinini yitirmesi sürecinden, modernleşme sürecine girilinceye değin geçen zamanda ise, Kapı kulu ordusu çökmüş; yönetimse çoğunlukla öngörü yoksunu, cahil kişilerin elinde kalmıştır.

Kara Rüstem ve Kara Halil gibi iki namdar din-hukuk ada mının önerisiyle 3. padişah Mu rad Hüdavendigâr (1362- 1389) döneminde kurulup, “Yeniçeri nam ve nişanını yeryüzünden kaldırmaya" yemin eden 30. pa dişah II. Mahmud'un (1808- 1839) 1826'da imha ettiği Kapı kulu Ocakları'nın 500 yıllık tari hi, inanılmaz olaylarla doludur. Bu uzun tarihin 17. yüzyıl sonla rına kadar süren ilk döneminde ise yeniçeriliğin kaynağı önceleri pençik oğlanları, devletin en güç lü dönemlerinde de devşirmeler olmuştur.