Psikolog Mary Ainsworth ve Psikiyatrist John Bowlby'nin 1950'lerde geliştirdikleri bağlanma teorisine göre; bağlanma stili, çocukluğun ilk yıllarında gelişiyor. Bu teoride birincil bakıcı (genellikle anne), gelecekteki ilişkiler için bir prototip görevi görüyor.

Bebek, kendisine bakım veren kişinin (çoğu zaman ebeveyn olur ama her zaman ebeveyn olmak zorunda değil) kendisine olan davranışları doğrultusunda yeni öğrenmeler gerçekleştiririr. Bu, bazen beklemeyi öğrenmek olurken bazen de umursamamayı öğrenmek olur. Bebeğin bu öğrenmeleri ileride yetişkinlikteki ilişkilerinin altyapısını oluşturur.

Bowlby'nin kurduğu, Ainsworth'ün geliştirdiği bu kuram daha sonraları Hazan ve Shaver tarafından yetişkinlikteki romantik ilişkilerin açıklanabileceği bir kurama dönüştürülmüştür. Bu kuram, yetişkinlerin romantik ilişkilerinde görülen olumlu veya olumsuz pek çok durumu açıklamada en uygun kuram olarak gösteriliyor. Bowlby'e göre bağlanma genel olarak 0-2 yaş arasında gerçekleşir.

DEVAMI İÇİN TIKLAYIN.