Çocukluğumuzda bir dönem hepimiz günlük yazıyorduk hatırlıyor musunuz? Sevgili günlük, bugün okula gittim geldim. Arkadaşlarımla oyun oynadım, ödev yaptım ve uyudum gibi böyle kısacık bile olsa hepimiz yazıyorduk. Zorunlu mu tutulmuştu bize neydi hatırlamıyorum. Son dönemlerde günlük tutma fikri yeniden popüler olmaya başladı. Günlerini, o gün ne hissettiklerini yazmanın, sonrasında o sayfaları okumanın iyi geldiğinden bahsedilir oldu. Siz de duymuşsunuzdur.

Çok uzun senelerdir günlük tutmadığım ve günlük tuttuğum dönemlerde de pek düzenli yazmayı başaramadığım için iyi gelir veya kötü gelir diye fikir beyan edemiyorum.

Yazmak fikrini savunuyorum ama. Bana yazmak her zaman iyi gelmiştir. Günlük gibi değil de iç dökmek, hislerimi yazmak, belki şiir olarak yazıya dökmek bana hep iyi hissettirmiştir. Kendimi yazarak daha iyi ifade edebildiğimi düşünürüm hatta.

Bu yüzden belki de popüler olması ve iyi olduğu düşüncesine katılabilirim. Son zamanlarda karşı tarafa söylemek istediklerimi önce yazıyorum. Sonra bir okuyorum nasıl görünüyor diye. Bazen gerçekten söylemek istediklerinizle yazdıklarınız aynı olmayabiliyor.

O an içinizden geçenleri yazıyorsunuz ama belki bir dakika sonrasında sakince okurken aynı fikirde olmayabiliyorsunuz. Bu yüzden ben önce yazıyorum. Sonra bir okuyup yeniden üzerine düşünüyorum. Sonrasında söylemek istediklerimi söylüyorum. Özellikle hararetli konuşmalar için tavsiye edebilirim.

Siz ne düşünüyorsunuz?