Geçim ekonomisinden kâr amaçlı mübadeleye geçiş zaman almıştır. Weber, bu ekonomik dönüşümün 12. yüzyılın sonları ile 13. yüzyılın başlarından itibaren para ekonomisine geçişle birlikte yaşandığını belirterek, yaşanan bu dönüşümün; ticaretin yayılmasında, eski ve yeni şehir merkezlerinin büyümesinde ve mesleki uzmanlaşmanın yüksek derecelere ulaşmasında önemli rol oynadığını ifade etmektedir.

Özellikle ticaretin yaygınlık kazanması ile birlikte gelişen para ekonomisi serflerin, kendilerini senyöre bağlayan organik bağlardan kurtulmasını mümkün kılmıştır. Böylelikle senyörden kurtulan serfler, tarım hayatına taban tabana zıt olan bir hayata kendilerini adayarak; ticari toplanma yeri olan kentleri oluşturmuşlardır.

Nitekim önceden toprağa bağımlı olan serfler, artık atölyelerde ya da başka üretim mekânlarında emeğini satan işçilere dönüşmüş ve emeğinin karşılığını doğrudan ürün (aynî) biçiminde değil, nakdî (para) biçiminde alarak; pazarda gereksinimlerini trampanın sınırlılıklarından bağımsız bir biçimde karşılar duruma gelmiştir. Sonuç olarak, tarımsal ve pasifize edilmiş bir ekonomi tarafından şekillenen geçim ekonomisinden; üreticinin insiyatifiyle belirlenen ve tüketilecekleri kadar üreten bir anlayıştan uzaklaşılması; üretim ve tüketim ilişkilerinin boyut değiştirmesinde önemli bir rol oynamıştır.