Ailemiz içinde doğduğumuz günden beri aslında gerçek olmayan bir dünyanın içine doğar ve büyürüz. İstediklerimize ulaşırken çalışmamızın gerekmediği, arkamızdan iş çevrilmediği, yorulmadığımız, hırpalanmadığımız bir dünya.

Ama aile ortamı idealist bir ortamdır. Ailemizin dışında kalan dünya ise vahşi bir dünyadır. Çünkü dışarıdaki dünya ailemizin bize sağladığı merhamete ya da hoşgörüye sahip değildir. Aslında dışarıdaki dünyada kimsenin bir değeri de yoktur. Ailemiz içinde her birimiz özelizdir. Hatalarımız unutulabilir ya da affedilebilir.

Oysa ki dışarıda hatanın bedeli vardır. Aile içinde hatalarımız bizlere anlatılıp tekrarlamamamız için çaba harcanır. Ama dışarıdaki dünyada hatalar cezalandırılır. Cezayı ise veren sistemin kendisidir. Dışarıda insanlar affetse bile sistem affetmez.