Eskiden büyük yangınlar, yalnızca bir kıvılcımla ateş alabilecek yakıt depolarını andıran kentlerde çok sık meydana geliyordu. 1666'daki büyük yangında dörtte üçününün yok olmasından önce. Londra tam dört kez yanmıştı. Yangın, bir fırıncı dükkanından çıkmış ve üç gün sürmüştü. Yaklaşık 4500 dönümlük bir arazi üzerindeki 13.200 evin yer aldığı 400 cadde ve sokağa zarar verdi. St. Paul Kilisesi, 86 Protestan kilisesi, altı dua evi, Guildhall. Kraliyet Borsası, Gümrük Dairesi, hastaneler, kütüphaneler ve 52 şirket binası yıkıldı. Üç şehir kapısı, dört taş köprü ve üç hapishane kullanılmaz hale geldi. Yedi ay sonra bile kalıntılardan duman çıkıyordu. İnanılmaz gibi, ama bu yangında yalnızca altı kişi ölmüştü.

1923te Tokyo bu kadar şanslı olamadı. Yarısını yerle bir eden yangınlarda 99 bin insan ölmüş, bir milyon insan evsiz kalmıştı. Bu en büyük alev dalgasının nedeni bir depremdi. Sarsıntılar sonucu odun ve kağıttan yapılmış evlerdeki elektrik kablolarından ve ocaklardan çıkan yüzlerce yangın tüm kenti aleve boğmuştu.

Tarihin önemli kentlerinden Roma da yangınlardan nasibini almıştı: M.Ö. 31 ve M.S. 410 yıllan arasında, her 11 yılda bir büyük yangınlar çıkıyordu. Roma'nın ilk itfaiyesi, M.Ö. l'de gayrimenkul satıcısı Marcus Crassus tarafından kurulmuştu. Crassus, kölelerden oluşan itfaiyecileriyle birlikte yangın yerine geliyor, tehdit altındaki civar evleri satın almayı teklif ediyor ve ancak evleri aldığında yangını söndürtüyordu.

Kendi özel itfaiyesini siyasi destek sağlamak için kullanan bir başka Romalı da İmparator Augustus'tu. M.S. 6'da "Vigiles" denen ilk halk itfaiyesini kurdu. Ama M.S. 64'te çıkan ve şehrin üçte birini yok edip 200 bin insanı evsiz bırakan yangına karşı pompalar ve sirkeyle ıslatılmış battaniyelerle savaşan 3.500 kişilik bu ekip etkisiz kalmıştı.