Dünya uyuyunca gelirim kapına,
yıldızlar sessiz ve korkarım türkü çağırmaya.
Bekler ve gözlerim, gölgen geçinceye dek
gecenin balkonunda.
Ve dönerim dopdolu bir yürekle.
Derken sabahleyin türkü söylerim yol kıyısında.
Bahçede çiçekler cevap verirler ve sabah havası dinler.
Yolcular ansızın durup, bakarlar yüzüme,
sanki seslenmişim isimleriyle.