Sürüdeki aykırı kişi olmak, benim için uyumsuzluk değil, içimdeki sesi dışarıda da onurlandırmanın en net hali; herkes benzer hedeflerin, benzer zevklerin peşinden giderken kendi yoluma güvenmek, sanki kalabalığın içinde görünmez bir pusula taşımak gibi. Başkalarının normal dediğine mesafeli durmak, dünyayı daha merakla izlememi, daha özgün üretmemi, ilişkilerimde daha sahici olmamı sağlıyor; çünkü rol yapmak zorunda kalmadığım yerde, yanımda kalan insanların da gerçekten beni seçtiğini biliyorum. Aykırılık, bana göre, köşeye itilmişlik değil; kendi rengini saklamadan, kalabalıktan beslenip ona teslim olmadan yaşayabilme ayrıcalığı ve bu da hayatı her gün biraz daha anlamlı kılıyor.

Peki ya siz sürüdeki aykırı kişi misinizdir?