Kedim öldükten sonra onu rüyamda gördüm; arkasını dönmüş, kendini yalıyordu, tıpkı her zaman yaptığı gibi. Rüyada onun artık hayatta olmadığını bilmiyordum, sadece sessizce izledim. O an, sanki her şey eskisi gibiydi; evin sessizliğinde, o tanıdık hareketiyle, yine bana huzur veriyordu. Uyandığımda anladım ki bu rüya bir özlemden çok, bir hatıraydı. Onu hep böyle hatırlamak istiyorum; sakin, kendi halinde ve varlığıyla içimi rahatlatan haliyle.

Canımın içi, ne çok özledim seni...