Kışın dalgalı deniz bambaşka bir duygudur; sanki doğa kendi içsel fırtınasını suya yansıtır. Yazın sakinliğinden uzak, rüzgarın yüzünü keskinleştirdiği o anlarda deniz, insanın içine işler. Köpükler kıyıya vururken, gri gökyüzüyle birleşen ufukta bir melankoli saklıdır. Soğuk rüzgar, tuzlu suyun kokusunu taşıyarak yalnızlığı bile huzurlu kılar. Kışın deniz, sadece seyredilen bir manzara değil; insanın kendi dalgalarıyla yüzleştiği bir ayna gibidir adeta.

Öyle değil mi sizce de?