Tanrıça deyince aklımıza hep eski inanışlar, doğaüstü güçlere sahip kişiler ve haliyle çok eskilerde olduğu için ölmüş kişiler gelir değil mi? Biz bugün sizi yaşayan bir tanrıçayla tanıştıracağız. Bu aslında Nepal'deki bir gelenektir. Bu gelenek, özellikle Katmandu Vadisi’nde, Yeniar halkı (Newar) arasında köklü bir şekilde yaşatılır. Kumari, Hinduizm ile Budizm’in iç içe geçtiği bir kültürel zeminde doğmuştur. 

Kumari, kelime anlamıyla "bekar kız" demektir. Bu geleneğe göre, Tanrıça Taleju’nun (Hindu tanrıçası Durga’nın bir formu) ruhu, küçük bir kız çocuğunun bedenine geçer. Kumari, tanrıçanın yeryüzündeki fiziksel tezahürü kabul edilir. 

Kumari seçimi çok titiz ve mistik bir süreçtir:

• Genellikle Şakya ya da Bajracharya kastından, 3 ila 5 yaş arasındaki kızlar arasından seçilir.

• Kızın kusursuz fiziksel özelliklere sahip olması gerekir: düzgün dişler, lekesiz cilt, iri gözler gibi 32 fiziksel özellik aranır.

• Aday Kumari'ler çeşitli testlerden geçirilir. En bilineni, bir odada kapkaranlıkta kesilmiş hayvan başlarıyla korkutuldukları bir cesaret testidir. Tanrıçanın korkmaması gerektiğine inanılır.

• Son aşamada kraliyet astrologları ve rahipler, yıldızlara bakarak son kararı verir.

 

 

Seçilen Kumari, Katmandu’daki Kumari Ghar adlı özel bir sarayda yaşamaya başlar. Ailesinden ayrılır, devlet tarafından bakımı üstlenilir. Nadiren konuşur, halk karşısına yalnızca belirli festival ve törenlerde çıkar. Onun göz teması, hareketi ya da mimikleri kehanet olarak yorumlanır. 

İndra Jatra Festivali'nde Kumari, halkın karşısına özel hazırlanmış bir tahtta taşınarak çıkar. Bu tanrıçanın karşısında, monarşi kaldırılmadan önce Nepal kralı bile eğilirdi.

Kumari Görevi Ne Zaman Biter?

• İlk adet döneminde tanrıçanın bedeni terk ettiğine inanılır. O andan itibaren Kumari, görevini bırakır.

• Eski Kumari’ler normal hayata dönmeye çalışır, ancak bu geçiş her zaman kolay olmaz.

 

 

Kumari geleneğinin çocuk hakları ve özgürlükler açısından sorgulandığı olur. Kumari’lerin eğitimi, sosyalleşmesi ve bireysel gelişimi çoğu zaman kısıtlı kalır. Modern Nepal’de bu gelenek yaşatılmaya devam edilse de, daha insani koşullar sağlanması için çeşitli reformlar yapılmaktadır.

Bence çok enteresan bir gelenek, mutlaka gidip görmek isteyeceğim bir gelenek. Siz ne düşünüyorsunuz?