İskandinav mitolojisinde her şeyin babası olan Odin, bir gün hiç kimseye haber vermeden tanrılar diyarı Asgard’dan ayrılır. Yanına hiçbir şey almayan Odin, büyücü kılığına girer. Faniler diyarı Midgard’a yürüyerek gider. Yolda kendisini gören insanlara insan; devlere dev gibi görünür. Odin yolda bilge dev Vafthrudner ile karşılaşınca, bilmece oyunu oynayarak aradığı cevabı Mimir kuyusundaki sudan içerek bulacağı bilgisine ulaşır.

Odin kafasının karışıklığı ile önce güneye, sonra kuzeye gider. Kendine duyduğu tereddüt bittiğinde ise Yggdrassil’in kökleri Mimir kuyusuna gider. Büyük bir bedel ödemesi karşılığında bir kadeh su içer. Her şeyin babası da olsa, o da bedel ödemek zorundadır. Sağ gözünü çıkarıp kuyuya bırakan Odin, bunun karşılığında iyi-kötü, geçmiş ve gelecek her şeyi görür. Bunun ardından kendinde eksiklik, açlık hisseden Odin’in içinde Yggdrassil’in dallarına kendisini baş aşağı asma isteği düşer.

Dokuz gün dokuz gece baş aşağı asılı kalır. Bu sürenin sonunda Odin kendi mızrağıyla bağrını keser ve kanı Mimir kuyusuna akar. Verdiği bedel, çektiği açlık ve acının karşılığında ‘Rünler’e kavuşur. Her biri ayrı anlam taşıyan harfler, Odin’in eksikliğini giderir. Bu harfler Futhark alfabesini oluşturur. Bu harfler ritüelistik amaçlar ve enerjisel çalışmalar için oluşturulur.

Her rünün imgesel karşılığı bulunur ve doğadaki bir güçle ilişkilidir. Odin’in öte aleme gidip getirdiği ele alınırsa, rünler öte alemin bilgisini taşır denilebilir. Bu dünya ve öte alem arasındaki bağlantıyı oluştururlar. Aynı zamanda bu harflerle şifa dağıtılır ve büyüler yapılır.