İsmi ‘Dünya’nın Kralı’anlamına gelen Şah Cihan Babür İmparatorluğu’nun hükümet işlerinden fırsat buldukça, tebdil-i kıyafet halkın arasına katılıp dertlerini dinlerdi. O günlerden bir günde görmüştü adını ‘Dünya’nın Kraliçesi’ olarak değiştireceği hayatının aşkını: Mümtaz Mahal.

Mümtaz Mahal o kadar güzeldi ki ne ay ne de güneş onun önüne çıkmaya utanırdı. Dillere destan bir aşk yaşadıktan sonra evlendiler. Sadakat yemini etti Şah Cihan:’ Her iki cihanda eşim, canım, tek aşkım olarak kalacaksın. Bugünden sonra Ben Sen’im, Sen de Ben’.

Mümtaz Mahal’a her gün hayranlığı artıyordu Şah Cihan’ın. Nasıl bu kadar temiz kalpli, zeki, hoşgörülü ve yardımsever olabiliyordu? Kendi için hiçbir zaman bir şey istemezdi eşi ondan. Yoksullar için kurulan hayır kurumlarının giderleri dışında. Ruh Eşi’ni bulduğunu biliyordu artık ve ömrüne ömür katıyordu. Eşi ile hiç ayrılmıyordu artık.

Bir an bile gözünden ayırmadığı sevgili eşi ile Burhanpur’daki bir ayaklanmayı bastırmak için yola çıktılar. Eşi hamileydi seferi tamamlayıp dönecekleri zaman dünyalar güzeli bir kız çocuğu doğurdu. Eşini görmek için çadıra girdiğinde ise Mümtaz Mahal bir anda kollarında son nefesini verir. Yere göğe sığamaz artık Şah Cihan. Günlerce kimseyi sokmaz yanına eşinin. İkna olup çadırdan çıktığında ise yaşlanmıştır, ruhu, canı gitmiştir artık.

Ülkesine döner dönmez haber uçurur dört bir yana bu dünyadaki en değerli mücevherler ile kaplanacak, tıpkı Ruh Eşi gibi eşi benzeri bulunmaz bir anıt yapılacaktır. Dünyanın 7 Harikasından biri olan Tac Mahal bu Sonsuz Aşk’ın eseridir. Şah Cihan ömrünün son gününe kadar Tac Mahal’i seyrederek geçirir. Söz vermiştir ona, O’nu hiç bırakmayacaktır...

Kendi hayat yolculuğunuzda umarım sizde ruh eşinizi bulabilirsiniz… Bulanlar el kaldırsın!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kaynak: mitologoscom