Üsküp’te doğup Askeri Rüştiye’yi bitiren Zeynel Abidin Bey, Tophane fabrikalarında ustalık yapmıştır. I. Dünya Savaşı’nda cephede yer almıştır. Savaş sonrasında İzmir’e yerleşip bir müzik dükkanı açmıştır. Daha sonrasında da İstanbul’a taşınmıştır.

Zeynel Abidin Bey’in müzik aletlerine özel bir ilgisi vardı. Sürekli yeni denemeler yapardı. 1929 yılında bu deneme süreçlerinden birinde ud ve banjonun birleşimine benzer bir müzik aleti icat etti. Alüminyum gövdeye tahta bir sap ekleyerek icat ettiği bu alet yeniliğin öncüsüydü. Çünkü sap yerinden ayrılıp başka enstrümanlarla kombin yapılabiliyordu.

Müzik aletinin sesi çok uzaklara kadar gür çıkıyordu. Ama henüz bir adı yoktu. Zeynel Abidin Bey de bu icadını Atatürk’e tanıtmak için 1930 yılında kendisinden bir randevu istedi. Atatürk bu müzik aletinin sesini duyduğunda çok etkilendi ve nereye giderse gitsin bu aletin gittiği yere neşe götüreceğini söyledi. Bu sebeple de adı ‘cümbüş’ olsun dedi. Yenilikçi bu çalgının adı böylece cümbüş oldu.

Zeynel Abidin Bey bu ismi o kadar sevdi ki daha sonrasında soyadı kanunu çıktığında soyadını Cümbüş yaptı. Ve bu çalgı sadece Türk sanatçıların değil David Gilmour’un stüdyosuna kadar uzandı.

Çok güzel bir hikaye değil mi?