Bir Or­taçağ düşünürü olan Freibourglu Theodoric'in getirdiği çözüm, da­hiyane olarak nitelendirilmektey­di. Ona göre, "Işık; rengini, için­den geçtiği ortamdan almaktay­dı". O devirlerde, "Rengin bir ci­sim üzerinde mi üretildiği" ya da "Bir cisim tarafından, ışıktan ay­rıştırılan bir nitelik" olup olmadığı çok önemli bir sorundu. Giderek ışığın saydam nesnelerden etkilen­mesi üzerine yapılan çalışmalar, renklerin ortamlar arası geçişte ışı­ğın kırılmasıyla ilişkili olabileceği­ni gösterdi.

Bu etkiyi kullanarak ışığı renk­lerine ayıran ilk kişi, ünlü Fransız filozof ve matematikçisi Rene Descartes'dı. Ardından Isaak Newton da 1666 yılında güneş ışığını priz­madan geçirdi. Newton, deneyi bir adım daha ileri götürerek renkle­rine ayrıştırdığı ışığı aynı deney içinde bir mercek yardımıyla tek­rar birleştirdi. Newton, parçacık­ların hızının renk algımızın nedeni olduğunu düşünürken, Descartes da bunun parçacıkların dönüş hı­zıyla ilgili olduğunu sanmaktaydı.