Doğadaki tüm maddelerin "katı", "sıvı" ve "gaz" olmak üzere üç halde bulunduğunu hepimiz biliyoruz... Bu durum, maddelerin içindeki mole­küllerin enerji ve hareketlerine bağlı; çünkü moleküller, gaz durumunda ısının etkisiyle birbirinden uzak ve çarpışır durumda; sıvı durumda bir­biri üstüne yığılmış ve düzensiz; ka­tıda ise düzenli ve birbirine yapışık bir yapıda diziliyorlar. Oysa camda, "sıvı ve katının birlikteliği" denilebi­lecek bir yapı var. Camın düzensiz moleküler yapısı tam bir sıvı özelliği gösteriyor. Yaşadığımız ortamda cam bir katı gibi davranıyor ve de­neyler de bunu kanıtlıyor. İşte, bu il­ginç durumun tek bir açıklaması var; o da "sıcaklık"...

Camın temel hammaddesi olan "silika"nın (SiO2), yüksek ısının et­kisiyle ergimiş halde olduğunu düşü­nelim. Isı yavaşça düşürüldüğünde, ergimiş haldeki SiO2, önce "cam dö­nüşüm aralığı" denilen bir düzeye geliyor ve pelteleşiyor. Yavaş soğut­maya devam edildiğinde pelte, bir donma ya da kristallenme noktasında katılaşıyor. Bu yavaş soğutma nede­niyle SiO2'nin molekülleri düzene giriyor ve cisim gerçek olarak katı halde bulunuyor. Ne var ki, ortaya çıkan madde kristal yapıda ve katı halde bir madde olmasına rağmen asla "cam" sayılmıyor.

Eğer sıvı haldeki SiO2, cam dö­nüşüm aralığından sonra, hızlı bir biçimde soğutulursa, elde edilen maddenin molekül yapısı düzensiz­leşiyor. Bu durumda gerçek bir sıvı kategorisine giren maddenin adına da "cam" deniyor. Dönüşüm aralık­larını sıcaklık değeri olarak vermek gerekirse; 1800 C'da ergimiş SiO2 yavaş soğutulursa 1650-1700 dere­celer arasında hemen kristalleniyor. Ancak sıcaklık, 1800 C'den ani bir düşüşle 1450 C'ye indirilirse, ergi­miş SiO2 "kristallenme"den "camsı faz"a geçiyor.