Dış dünyaya dair edindiğimiz bilgilerimizi duyu organlarımız vasıtasıyla elde ederiz. Özellikle gözlerimiz, kulaklarımız, derimiz ve dilimiz en çok kullandığımız ve algıladığımız duyu organlarımızdır. Yapılan son araştırmalara göre tırnaklarımız be beynimiz dahi duyu anlamında tetiklenseler de ilk işlevleri duyu algılamak olmadığı için duyu organı olarak pek bilinmezler. Işık ve ses gibi belirgin dış uyaranlar bizi harekete geçirmek için gelişmiş, belirli alanlarda uzmanlaşmış sinir hücreleri, duyusal deneyimimize dair ham maddelerin kaynağıdır.

Duyusal sinir hücreleri olarak da adlandırılan uyarılan alıcı sinirler yani reseptörler zincirleme reaksiyon oluşturur ve sinir yolu yaratmak için komşu hücrelerini uyarırlar. Beyinden gelen sinyaller, kasları tetiklemek ve vücudumuzu harekete geçirip, geçilen bu hareketi kontrol etmek üzere motor veya efektör adı verilen merkezden iletici nöronlarla benzer bir yolda hareket eder.

Bu sürecin normal şartlarda bizler farkında dahi olmayız. Ancak beynimiz hasar gördüğünde, mesela felç durumunda, vücudumuzun son derece sağlıklı kısımları etkilenebilir. Çünkü söz konusu kısımlara ulaşması gereken sinyaller gönderilemez. Öte yandan, beyin artık var olmayan sinir yollarından sinyal aldığına dair kandırıldığında uzvu kesilmiş kişiler sıklıkla ‘’hayalet uzuv sendromu’’ yaşarlar.

Hayalet uzuv sendromu ise olmayan bir uzuvun sanki varmış gibi elektrik gönderen beynimizin kişide yarattığı bilinçsel yokluk bilincinin beyinsel var olduğunun düşünülüp uyarının devam ettirilmesidir.