Cumhuriyet döneminin ilk yıllarında (1923–1927) ülkemiz­deki sinema fa­aliyetlerine (yapım hariç) bak­tığımızda, muazzam bir canlı­lık görülür. Bu dönemde, birbiri ardı­na çıkan ve haftalık olarak ya­yımlanan sinema dergileri, Anadolu'da (özellikle kıyı bölgelerimizde) art arda açı­lan sinema salonları ve İstan­bul'da, sayıları gün geçtikçe artan yerli ve yabancı film şir­ketleri, yaşanılan bu canlılığın en somut örnekleridir.

Böylesine bir canlılığın or­taya çıkışı, kuşkusuz tesadüfi değildir. Öncelikle Milli Mü­cadele'nin zaferle sonuçlanıp savaş döneminin sona ermesi, halk egemenliğine dayalı bir rejimin iş başına gelmesi, bir savaş alanı olmaktan çıkan Anadolu'nun normal hayatına dönme çabaları ve Anadolu'nun yeni bir pazar olarak, İstanbul'daki yerli ve yabancı film şirketlerince keşfi, sinema faaliyetlerinde yaşanılan can­lılığın nedenlerini oluşturur.

1923'e kadar, İstanbul ve İzmir'le sınırlı tutulan sinema faaliyetleri, bu dönemde, merkez İstanbul olmak üzere, Anadolu'ya kaydırılmış, yeni açılan bu pazara yönelik önemli girişimlerde bulunul­muştur. Film ithalatında, yabancı film acentalarını bir yana bı­raktığımızda, 1923'e kadar yalnızca tek bir yerli film şir­ketinin ipi göğüslediği görü­lür. O da, 1921'de yurda ya­bancı film ithal etmek amacıy­la Şakir ve Kemal Seden kar­deşlerin kurdukları 'Sinema İşleri Şirketi'dir.

Ancak 1923'ten sonra yerli film şirketlerinin sayısın­da (Kemal Film, Lale Film, İpek Film, Ha-Ka Film, Milli Film) önemli bir artış yaşanır. Şüphesiz bu artışı sağlayan, savaş öncesi ve sonrası boş kalan Anadolu pazarının çe­kiciliğidir.