1 Ağustos 1914’te Rusya, Alman­ya'ya karşı savaşa girdi. Bu, Raspu­tin'in saraydaki etkisini önemli ölçü­de azalttı. Çar, onun savaş karşıtı gö­rüşlerine katılmıyor, vaazlarına za­man ayırmıyordu. Çariçe bile, Ras­putin'le telefonda görüşemeyecek ka­dar meşgul olduğunu belirten mesaj­lar bırakıyordu. Ne var ki, 1915 yılı­nın başlarında kader, Rasputin'e sar­sılan ününü kurtarma fırsatı verdi. Çariçe'nin en yakın arkadaşı ve Ras­putin'in sadık hayranı Anna Vyrubova, bir tren kazasında ciddi biçimde yaralandı. Kafatası ve omuriliği ze­delenmiş, bir bacağı ezilmiş, öteki ise kırılmıştı. Doktorları, geceyi sağ atlatamayacağını tahmin ediyorlardı. Öl­mekte olan kadının ısrarı üzerine çağrılan Rasputin, hastanede Çar ve Çariçe ile tekrar bîr araya geldi. Rasputin, bir kez daha umutsuzluğun or­tasında umut vaad ediyordu. Dua etti ve odayı yavaşça terk etmeden önce Çar'a şöyle dedi: "Yaşayacak, ama sakat kalacak..." Vyrubova, gerçek­ten de kurtuldu ve herkesten çok ya­şadı (1964’te öldü).

Artık Rasputin'in etkisi gittikçe güçleniyordu. 1915'te Çar Petrograd'dan (Alman nefretinin sonucu olarak St. Petersburg'a verilen yeni ad) ayrılarak, orduları yönetmek üzere cepheye gitti. Saraydaki işle­rin sorumluluğunun büyük bir bölü­münü karısına devretti. Çariçe, der­hal Rasputin'in tavsiyelerine başvur­du. Ona göre Rasputin. "tanrının el­çisi" olarak oğlunu ve en yakın ar­kadaşını kurtarabiliyorsa, Rusya'yı da kurtarabilirdi.

 Rasputin, siyasi yetki peşinde koşmasa da, gerek özgüvenini sağ­lamlaştırma güdüsü gerekse Çari­çe'nin çabaları sonucu, siyasette de önemli bir konuma geldi. Mantıklı ve yetenekli siyasetçiler, Rasputin için bir tehdit oluşturduklarından, yerlerine yetersiz ve neredeyse bunamış kişiler getirildi. Devletteki bu çöküşün en tipik örneği, oldukça ye­tenekli bir savaş bakanı olan Polivanov'un görevden alınmasıydı. Ras­putin'in 4 tane motorlu aracı polisten ve kızgın kocalardan kaçmak için kullandığı yönünde saraya şikayette bulunan Polivanov, 1916 yılının Mart ayında kovulmuştu.

1916 kışında, Rasputin sarayda çok fazla değişiklik yaptı. Savaş taraftarları, onun barışçı tutumunu hoş karşılamıyor, onu ve Alman doğumlu Alexandra'yı Almanya'yı tutmakla suçluyorlardı. Solcular, onun bir "çü­rüme sembolü" olduğunu öne sürer­lerken, sağcılar Çarlık Rusyası'nın köklü kurumlan için bir tehdit oluş­turduğunu düşünüyorlardı.

Rasputin'e karşı beslenen nefret, devrimcileri de harekete geçiriyor, sayılarını artıyordu. Rasputin'in hem Anna Vyrubova'nın hem de Çariçe'nin ve dört kızının sevgilisi oldu­ğu yönünde söylentiler vardı. Çar'ın da Rasputin'in çılgın seks partilerine ve şeytana tapma seanslarına katıldı­ğı söyleniyordu. Bu söylentiler her tarafta duyuluyor ve herkesçe inanı­lıyordu. Çariçe'nin Rasputin'i günah­kar biri olarak görmemekte direnme­si, öte yandan bütün Petrograd'ın ve geri kalan Rus halkının onun aşırılık­larından haberdar olmaları, söz ko­nusu inancı körüklüyordu. Rasputin, Rusya'nın başkentine geldiğinde, buranın bir seks cenneti olduğunu fark etmiş ve tadına bak­makta geç kalmamıştı. Kadınlar, onunla seks yapmak, onu tanımak, ondan para koparmak için kuyruğa giriyorlardı. Onun sonunu da, sırf bu sekse düşkünlüğü hazırlamıştı.