Yabancıların 'me time' dediği kendine zaman ayırmak, inanılmaz önemlidir. Hayatın akışına kaptırıyoruz kendimizi ve yaşadığımızın bile farkına varmıyoruz.

Yetiştirilmesi gereken işleri yapıyoruz, sınavları geçmek için ders çalışıyoruz, acıktığımız için yemek yiyoruz, uykumuz geldiği için uyuyoruz... Biz değil zorunluluklarımız yaşıyor bizim yerimize hayatımızı.

Bazen kendime soruyorum gerçekten bu kadar önemli olan ne diye. Soruların cevabı eninde sonunda 'bana' çıkıyor.

Ne demek istediğimi şöyle açıklayım. Şu an yapmanız gereken bir şey düşünün. Örneğin ödeviniz var, araştırma yapmak için kitap alacaksınız.

Kitabı neden alıyorsunuz? Sadece araştırma yapmak için mi? Biraz daha devam ettirelim bakalım döngüyü, sadece onun için miymiş görelim. Kitabı almazsanız ne olur, ödevi yapamazsınız; ödevi yapmazsanız ne olur, dersi geçemezsiniz; kısa keseyim dersi geçemezseniz ne olur, ÜZÜLÜRSÜNÜZ.

Bu döngü inanılmaz uzuyor, düşüne düşüne kelebek etkisi mi bu diye keçileri kaçırma noktasına geliyorsunuz ama en sonunda ne düşündüğünüz ve ne hissettiğinize göre hayatınızı idame ettirdiğinizi anlıyorsunuz.

Yani kendi hayatımızdaki önemimizin farkındayız değil mi? Peki neden hak ettiğimiz değeri kendimize vermiyoruz?

Kendimize vakit ayırıp ne hissettiğimizi ve düşündüğümüzü yakından görmeliyiz. Kendimize vakit ayırmak değil vakit yaratmalıyız hatta.

Kendine vakit ayırmak derken bakım yapmaktan bahsetmiyorum onları da yapalım bakalım ilgilenelim kendimizle ama kendimizi mutlu edecek şeyler yapalım mesela.

Şöyle içten gelerek bir 'CANIM KENDİM' diyelim!

Siz ne düşünüyorsunuz?