Bazen bir şeyi başka birisi ile yapmak ile kendin yapmak arasındaki fark bana o kadar da anlamlı gelmez. Çünkü her iki şekilde de sonuca yani amaca ya da hedefe ulaşılır ya da ulaşılamaz. Ama pek çok zaman için insanlar açısından mesele sonuca ulaşmak değildir. Pek çok insan açısından mesele birlikte olabilmektir. Çünkü insanlar bir şeyleri yalnız yaptıkları zaman eğlence ya da paylaşmak gibi duygulardan mahrum kalırlar.

Aslında mesele pek çok insan için hissetmekten başka bir şey değildir. Birlikte başardık, birlikte yürüyoruz diyebilmek kimileri için. Kimileri için sadece anlık hazlar ve eğlence. Ama sonuç yok ortada sadece duygular var. Tüm bu birliktelik ise muhtemelen insanlara güç veriyordur. En azından hissedilen şey güçtür. Ama güç elde olanı geliştirmek, artırmak ve en iyi şekilde kullanmaktan gelir. Her insanın elinde olan yegane şey yine kendisi olduğuna göre o zaman insan kendisini geliştirerek güçlenir.

Ama mesele güçlenmek de değil mesele sadece hissetmek. İşin en kötü yanı ise peşinde koşulan hisler geçiciyken kendimize yaptığımız tüm katkılar kalıcıdır. Ama insanların çoğu tüm bu gerçeklere rağmen yine de hislerinin peşinde koşmayı tercih ederler. Aslında pek çok insan gerçekleri bile bilmez hatta düşünmez bile. Sadece başka insanlarla zaman geçirmeye çalışırlar.