Pek çok insan hayatı boyunca çalışmaktan ve çabalamaktan yakınır durur. Ama burada insanların bilmediği bir detay vardır ve bu detay insanların ruh hali için son derece kritik bir öneme sahiptir. O detay ise insanın boş kaldığı her an daha depresif ve boş bir hale bürünmesidir. Hedefleri olmayan ve boş kalan bir insan her zaman için bataklıkta batan birisine benzer. Hatta olay bir hedef bile değildir olay uğraşacak edecek bir şeylerin olmasıdır.

Bu uğraş bir resim yapmak da olabilir bir yemek yapmak da olabilir. İlle de işinde terfi almak ya da başarılı bir insan olmakla ilgisi yoktur. Önemli olan bir insan için aslında boş kalmamaktır. Ama insan ilk başta bu detayı bilemediği için hiçbir şeyle uğraşmak istemez. Ya da sadece kendi istediği bir şeylerle uğraşmak ister. Ama insanın sadece kendi istediği şeylerle uğraşması da onun için zararlı olabilecek bir durum da yaratabilir.

Örneğin bir insanın en çok sevdiği şey başka insanlarla gezip tozup eğlenmek olsun ki aslında pek çok insan için eğlence yapılmak istenen bir şeydir. Eğer bir insan sadece eğlenirse tüm uğraşı aslında diğer insanlar olacaktır. Bu uğraş sonunda ise insan ne bir şey üretebilecektir ne de bir ilerleme kaydedip kendisine bir şeyler katabilecektir. Çünkü konuşarak insan sadece yeni fikirler edinebilir ama bir fikri uygulamaya sokmak bile belli bir uğraş gerektirir. Bu sebeple insan için en iyisi aslında istemediği bir şey bile olsa bir işle meşgul olmasıdır. Böylece insan bir şeyler üretebileceği bir alanda bulur kendisini.