Kelt mitolojisinde porsuk ağacı “I” (L değil, büyük 'ı') harfiyle özdeştir. Ölümü ve kış gündönümünü temsil eder. 

Druidler tapınaklarının yakınlarına sürekli yeşil kalan bu ağacı dikerlerdi.  Uzun ömürlü porsuk ağacı, ölüm ve yaşam arasındaki bir temsilci gibi algılanırdı.

İrlanda folklorunda benimsenen “büyülü beş ağaç”tan birisidir. Naoise ve Deirdre adlı aşıklar birbirlerine kavuşamasınlar diye ölü bedenlerine porsuk ağacından kazıklar saplanmışsa da ağaç ölü bedenlerde yeşermiş, dalları birbirini arayı bularak birleşir.

Pek çok kültürde rastlanan mezarlıklardaki porsuk ağacı simgeselliği, kötü güçlerin mezar taşlarına ve kutsallara zarar vermesini bu ağacın engellediği inancından kaynaklanır. Ayrıca porsuk ağaçlarının ölülerin ağzına kök saldığına da inanılırdı.

Yunan ve Roma mitolojisinde ölüler ülkesinin tanrıçası ve ayla ilişkilendirilen Hekate, porsuk ağacıyla temsil edilirdi. Porsuk ağacı zehirliydi, avcılar onun ölümcül gücünden yararlanmak için ondan ok yapardı.

Bir yandan ölümcül addedilen porsuk ağacının antik çağ tıbbında engerek ısırığına karşı kullanılması onun yaşamla bağını da kurar.