Şakayık kökünün özellikle Doğu’da sara hastalığını tedavi amaçlı olarak kullanıldığı bilinmektedir. Mısır’da şakayık köküne haçotu denir. Sara nöbeti geçiren hastanın göğsünde haç şeklinde gezdirilir ve hastanın bu şekilde rahatlaması sağlanırdı. Bazı durumlarda sara hastası bu otu haç gibi boynuna asarak üzerinde taşırdı.

Japon kültüründe de şakayık, evlilik, doğurganlık sembolü olarak benimsenmiş, baharın müjdecisi sayılmıştır.

Çin’de her mevsimi temsil eden bir çiçek vardır. Kamelya kışı, lotus yazı, krizantem/kasımpatı sonbaharı, şakayık da ilkbaharı simgeler.

Ebû Zeydân, Fâvâniyâ gibi farklı adları olan şakayık, yaygın olarak Ûd-i Salib adıyla tanınır ve “sabah vakti” olarak tasvir edilir. Bu ağaçtan pir parçayı üzerinde taşıyan kişilerin zihin dalgınlığından uzak kalacağına ve sara hastalığından korunacağına inanılır.

Bunun yanı sıra şakayığın ateşten etkilenmediği ve kırıldığında kare şeklini aldığı söylenir.

Ayrıca her şey bir yana aşırı güzeller değil mi? Yani canım çiçekler öyle güzelsiniz ki, siz gerçek misiniz?

-Hayır şakayık…